Bata pa ako, favorite day ko na ang Thursday. Natatandaan ko, n'ung Grade 4 ako, gustong-gusto ko ang Thursday kasi sunod-sunod ang mga favorite kong subjects pag Thursday nang umaga -- English, Soc. Sci., P.E. Dahil may P.E., hindi kami naka-uniform na palda. Naka-white shirt kami na may logo ng Canossa at blue shorts na makintab at madulas. Tapos, pag-uwi ko sa bahay, Thursday group ng That's Entertainment, hehehe. Sina Romnick ata yun at Harlene.
Kanina, first day of new level kami sa Instituto. Ang sayang pumasok kapag mga kaibigan mo na ang madadatnan mo sa school. Ang sayang pumasok sa isang school na feeling mo komportable ka at parang pangalawang bahay mo na. Hindi ko kasi naramdaman yun sa La Salle. Ang laki-laki kasi ng La Salle at ang dami-daming estudyante. Sa library lang ata komportable dun.
Magkakaklase na ulit kami nina Ron. Nakaka-miss si Meljean at mabuti na lang magkaklase na ulit kami ni Ron. Masaya ang klase pag kasama si Ron.
Nakita ko kanina si G.P., batchmate ko nung highschool, sa Instituto. Small world talaga, nag-aaral din sya ng Spanish. Tapos hindi naman kami nag-iimikan n'ung high school pero kanina, may beso pa talaga. Tapos kung mag-usap kami parang close na close kami nung highschool. Kaklase ko 'ata sya nung 3rd year pero hindi ko natatandaang nagkausap kami kahit 1 beses.
OK si G.P. Sabi ni Ron, wala pa daw singsing sa kamay pero ayaw ko muna ng romantic feelings. Haha. Echosera. Friends na lang. Muna.
Tapos, teacher namin si Sra. Trini na sobrang passionate sa pagtuturo. Nakikita ko sa kanya ang passion n'ya na maintindihan namin ang lesson, yung talagang clear na clear dapat ang lesson sa amin. Gusto ko s'ya at feeling ko madami akong matututunan sa kanya at feeling ko gagaling ako sa Spanish sa kanya.
Tapos may bago kaming classmate na galing sa Level 6 class ni Fatima. Ang sabi n'ya, feeling daw n'ya binagsak s'ya ng dahil nalaman daw ni Fatima na iba-ibang lalaki ang tatay ng 3 n'yang anak. At dahil daw ginagaya n'ya pag nagsasabi ng Muy Bien! Napaiyak pa s'ya kasi sabi n'ya ang grade daw n'ya ay 8, 8 at 9 tapos hindi daw s'ya nakapasa sa test. Tapos si Nina daw na friend ni Fatima, hindi din daw pumasa sa test pero bigla na lang n'yang nalaman na pasa sa level 6.
Ewan ko sa kanila. Kung ano ang meron sa kanya at kay Fatima, wala na ako doon. Puede ko syang maging kaibigan. At si Fatima, kaibigan ko pa rin. OK kami ni Fatima. OK kami ng bago kong classmate. Wala ako sa lugar para mang-judge pero nakaka-intriga lang talaga. Isa itong controversy. May itch akong suotin ang pinaka-puno't dulo nito pero kailangang pigilan ang sarili. Para saan? Para que?
One more Thursday news -- May bago akong client! Hindi lang sya client, parang kaibigan ko na rin kaagad sya. Napaka-makwento nya. Ang dami-dami ko nang nalaman tungkol sa kanya, ni hindi ko pa nga s'ya nakikita. Hanggang 1am kami sa phone sa pagchichikahan. Parang sabik s'ya sa kausap tapos ang bait-bait n'ya. Parang matagal na kaming magkaibigan.
Parang ang gaan gaan ng dugo n'ya sa akin. Kung abusado akong tao, puede kong taasan ng sobrang taas ang prices ko at alam ko namang hindi n'ya na yun iche-check. Ang bilis n'yang magtiwala sa akin. Parang feeling n'ya maayos akong magtrabaho at mapapagkatiwalaan ako.
Hindi naman sa hindi ako maayos magtrabaho at hindi ako mapapagkatiwalaan. Natutuwa lang ako sa kanya kasi madaming beses na syang naka-experience na hindi maayos ang gawa ng mga service suppliers sa past parties ng anak n'ya, pero kaya pa rin nyang magtiwa pa ulit sa isang service supplier, yung tiwalang buong-buo.
Sana matutunan ko din yun, tiwalang-tiwala. Ang akala ko nga kanina sya ang nanloloko sa akin. Isang oras na akong naghihintay sa clubhouse, sa venue ng event n'ya. Tuwing tatawag ako, lagi n'yang sinasabi na hindi gumagalaw ang traffic. Noong una kong tawag, sabi n'ya, nasa daan na daw sya. Yung pangalawang tawag ko, sabi n'ya, mga 15 minutes daw. Tapos after 30 minutes, tumawag ulit ako, sabi n'ya naipit daw s'ya sa Greenhills pero malapit na malapit na, sobrang traffic lang talaga.
Naisip ko, baka niloloko lang n'ya ako. Baka hindi talaga s'ya papunta. Baka isa 'yung frame-up. N'ung tinatanong n'ya sa aken kung nasa'n ako eksakto at kung ano'ng kulay ng suot ko, lalo akong naging paranoid. Feeling ko, frame up talaga. Bigla na lang may papasok na mga naka-mask na itim at kikidnapin ako, hahaha. Pathetic.
Kung naghintay pa sana ako ng 10 minutes at hindi ako umalis, siguro nagkita kami. Pero, natakot ako. Nawalan ako ng tiwala. Nagsara ang isip ko. Inisip ko na hindi ko pa naman kailangan ang racket, hindi ko kailangan ang added stress. Gusto kong matutunan kung paano magtiwala nang kagaya n'ya.
Ang akala ko, napaka-mapasensya kong tao. Pasensyosa ako in a the way na tutubuan muna ng hemorrhoids ang isang tao sa bibig n'ya bago n'ya ako magalit. Kahit ano pa ang sabihin ng isang tao sa aking masama, kahit gaano'ng kagaling n'yang mang-asar, mamamatay muna siguro s'ya bago n'ya ako makitang napipikon, naasar o nagagalit.
Pero na-realize ko today na hindi pala ako pasensyosa sa paghihintay. Nawalan ng battery ang Itouch ko tapos hindi ko malaro ang games sa cellphone ko kasi sobrang lakas ng music at bago mo mapatay ang music, kailangang mag-play muna yung music sa intro. Isang oras akong talagang naghihintay lang. Nagsawa na ako sa kababasa ng mga past messages sa cellphone ko. May 30 minutes atang wala akong ibang ginagawa kundi naghihintay lang.
Kailangan kong matutong magtiwala ng lubos at maghintay.
Dami kong na-realize today. Daming bagong tao. Daming bago. I love Thursday!
